Witamy na oficjalnej stronie Szkoły Podstawowej w Zajeziorzu
81 ROCZNICA ZBRODNI KATYŃSKIEJ
1. 23 sierpnia 1939 roku, ministrowie spraw zagranicznych III Rzeszy Niemieckiej i Związku Sowieckiego, Joachim von Ribbentrop i Wiaczesław Mołotow, podpisali w imieniu swoich rządów ``jawny protokół` `“ traktat o nieagresji oraz ``tajny protokół`, który dzielił terytorium Polski i innych krajów Europy Środkowo `“ Wschodniej pomiędzy oba kraje. Granica pomiędzy III Rzeszą, a Związkiem Sowieckim miała przebiegać na ziemiach polskich wzdłuż rzek: Narew `“ Wisła `“ San. Pakt Ribbentrop `“ Mołotow dawał Hitlerowi wolną rękę w wypadku agresji na Polskę.
2. 1 września 1939 roku o świcie, III Rzesza rozpoczęła realizację planu ``Fall Weiss` `“ agresja na Polskę. Armia niemiecka uderzyła z lądu, morza i powietrza. Lotnictwo niemieckie w bezprecedensowy sposób bombardowało polskie miasta, szkoły, szpitale i zabytki, Pomimo bohaterskiej postawy polskich żołnierzy, wrogie wojska po tygodniu walk, przełamały polskie linie obronne i wdarły się w głąb terytorium naszego kraju. Armia polska pod naporem przeważającego wroga cofała się na wschód.
3. Sytuacja Polski stała się katastrofalna, kiedy rankiem 17 września 1939 roku, granicę wschodnią przekroczyły wojska Związku Sowieckiego. Łamiąc zawarte wcześniej układy z Polską (Pakt o nieagresji), Armia Czerwona zajmowała wschodnie tereny naszego kraju. Sowieci realizowali tym samym postanowienia zawarte w tajnym protokole, paktu Ribbentrop `“ Mołotow. Tym samym Józef Stalin stał się wspólnikiem Adolfa Hitlera. Cała wschodnia część terytorium państwa polskiego dostała się w ręce sowieckie. Do niewoli trafiło około 250 tysięcy żołnierzy oraz około 18 tysięcy oficerów wojska polskiego.
4. Część jeńców Sowieci zwolnili wkrótce po zatrzymaniu. Około 40 tysięcy żołnierzy przekazali w ręce niemieckie. Osoby, które zamieszkiwały przed wojną ziemie białoruskie i ukraińskie, anektowane przez Związek Sowiecki zostały uznane za obywateli państwa radzieckiego. Nowi obywatele zostali wcieleni w szeregi Armii Czerwonej. Inaczej postąpiono z kadrą dowódczą armii. Generałów, oficerów iurzędników państwowych (lekarzy, nauczycieli, prawników, literatów), postanowiono odizolować w specjalnych obozach NKWD (organ skupiający aparat represji policyjnych). Obozy te mieściły się w byłych klasztorach prawosławnych: wStarobielsku, w Kozielsku i w Ostaszkowie.
5. Atmosfera w obozach była spokojna, a nawet optymistyczna. Przetrzymywani oficerowie przypuszczali, że najprawdopodobniej zostaną przekazani do jakiegoś neutralnego kraju, w najgorszym przypadku `“ Niemcom. Jeńcy nie byli zmuszani do pracy, mogli posiadać pieniądze i rzeczy osobiste. Korespondencja z rodzinami nie była zabroniona. Jedynie praktyki religijne były surowo zabronione. Do dzisiaj nieznany jest los około 200 kapłanów wszystkich wyznań, wywiezionych z trzech obozów w Wigilię 1939 roku. W nowy rok, przetrzymywani patrzyli z nadzieją na rychłe uwolnienie.
6. 5 marca 1940 roku, szef NKWD Ławrentij Beria skierował do Józefa Stalina pismo, w którym stwierdził, że polscy jeńcy ``stanowią zdeklarowanych i nie rokujących nadziei poprawy wrogów władzy radzieckiej`. NKWD `“ stwierdzał dalej Beria `“ uważa za uzasadnione rozstrzelanie 14, 7 tys. Oficerów i 11 tys. więźniów bez wzywania skazanych, bez wskazywania zarzutów, bez decyzji o zakończeniu śledztwa. Pod notatką Berii podpisał się Stalin i jego najbliżsi współpracownicy. 14 marca odbyła się narada z udziałem komendantów NKWD obwodów: smoleńskiego, kalinińskieo i charkowskiego. Otrzymali oni rozkaz wymordowania jeńców. 1 kwietnia 1949 roku wyruszyły z Moskwy trzy pierwsze listy `“ zlecenia zabójstwa skierowane do obozu ostaszkowskiego. Zawierały 343 nazwiska.
7. Decyzję o wymordowaniu polskich jeńców Sowieci nazwali akcją ``rozładowania obozów`. Na podstawie przygotowanych przez NKWD list polskich oficerów, tworzono konwoje, które pieszo, wagonami lub ciężarówkami docierały na miejsce zbrodni. Część jeńców zabijano w lesie nad wcześniej przygotowanymi dołami, gdzie ich grzebano, układając zwłoki po kilka warstw. Część mordowano w więzieniach NKWD, a ciała przewożono ciężarówkami do masowych grobów. Z prawie 22 tys. Polskich jeńców skazanych na śmierć ocalało jedynie 395, wywiezionych z trzech obozów specjalnych do obozu juchnowskiego, a potem griazowskiego.
8. Oficerowie z Kozielska zostali zamordowani w Katyniu. Część z nich zabito w siedzibie NKWD w Smoleńsku, a ciała przewieziono do katyńskiego lasu. Oficerów z obozu starobielskiego mordowano w siedzibie NKWD w Charkowie, a zwłoki przewożono nocą do lasu obok wioski Piatichatki pod Charkowem. Więźniów obozu ostaszkowskiego zabijano w siedzibie NKWD w Kalininie, a ciała grzebano w położonej niedaleko miejscowości Miednoje.
9. Mordów dokonywali funkcjonariusze NKWD od 3 kwietnia do 12 maja na jeńcach z Kozielska. Od 5 kwietnia do 12 maja na jeńcach ze Starobielska, od 4 kwietnia do 16 maja na jeńcach z Ostaszkowa. KATYŃ `“ ze stacji kolejowej w Gniezdowie, oficerowie byli przewożeni autobusem na miejsce zbrodni do katyńskiego lasu, gdzie nad masowymi grobami, młodszym i silniejszym ofiarom zarzucano na głowę płaszcze wojskowe i wiązano ręce sznurem, po czym wszystkich zabijano z bliskiej odległości strzałem z pistoletu, w kark lub tył czaszki; niektóre ofiary były dodatkowo przebijane bagnetem. Wśród ofiar znalazła się jedyna kobieta`“ ppor. lotnictwa Janina Lewandowska. Dla zatarcia śladów masowego mordu, na zasypanych grobach posadzono drzewa.
10. Po wykonaniu objętych tajemnicą państwową masowych zabójstw nastąpiła cisza `“ do rodzin zamordowanych przestała nadchodzić korespondencja, wysyłana `“ wracała. Wszelkie próby uzyskania informacji na temat bliskich kończyły się niepowodzeniem. Także polskie władze emigracyjne po nawiązaniu stosunków dyplomatycznych z Sowietami rozpoczęły poszukiwania tysięcy zaginionych oficerów, po których ślad zaginął. Nie przyniosły one żadnych rezultatów. Stalin w rozmowie z premierem rządu emigracyjnego gen. Władysławem Sikorskim w grudniu 1941 roku stwierdził, że poszukiwani oficerowie ``zapewne uciekli do Mandżurii`.
11. 22 czerwca 1941 roku, Wehrmacht, Luftwaffe i Kriegsmarine rozpoczęły realizację Planu Barbarossa. III Rzesza zaatakowała swojego sojusznika `“ Związek Sowiecki. Przewaga technologiczna Niemców nie była w stanie sprostać rezerwom ludzkim Sowietów, które wydawały się nieograniczone. Po początkowych sukcesach, nastąpiła katastrofa. Przegrana pod Moskwą, Stalingrad. Cofające się wojska niemieckie zostały powiadomione przez tubylców o masowych grobach oficerów polskich. 13 kwietnia 1943 roku świat obiegła straszliwa wiadomość. Odkryto masowe groby zamordowanych oficerów armii polskiej `“ o wydarzeniu poinformowało radio berlińskie.
12. Niemcy chcąc propagandowo wykorzystać odkrycie masowych grobów, zaprosili do ekshumacji przedstawicieli Międzynarodowego Czerwonego Krzyża, Polaków z Generalnego Gubernatorstwa oraz jeńców `“ angielskich, amerykańskich i polskich z niemieckich oflagów. Ekshumacji dokonano w ośmiu masowych, katyńskich grobach. Do 3 czerwca 1943 roku wydobyto ponad 4100 ciał, z których 2800 zidentyfikowano. Badania przeprowadzone przez naukowców z kilku krajów wykazały, że zbrodnia została dokonana wiosną 1940 roku przez Sowietów. W odpowiedzi na te zarzuty, władze sowieckie obarczyły za zbrodnię katyńską obarczyły Niemców.
13. Polskie władze emigracyjne, chcąc wyjaśnić, kto odpowiada za mordy na polskich oficerach, poprosiły o pomoc Międzynarodowy Czerwony Krzyż. Reakcją Sowietów na ten krok było zerwanie stosunków dyplomatycznych z rządem gen. Władysława Sikorskiego w kwietniu 1943 roku. Niestety, Polacy nie uzyskali wsparcia ze strony sojuszników zachodnich. Władze brytyjskie i amerykańskie doradzały polskiemu rządowi umiar i wstrzemięźliwość w oskarżeniach, mając na uwadze sojusz ze Związkiem Sowieckim w wojnie z III Rzeszą oraz chęć jak najszybszego pokonania wspólnego wroga i zakończenie wojny.
14. W czasach PRL `“ u temat zbrodni katyńskiej był celowo przemilczany, a jeśli się pojawiał, to prawda była fałszowana. Oficjalna propaganda komunistyczna podtrzymywała stalinowską wersję, która odpowiedzialnością za zbrodnie obarczała Niemców. Dopiero w 1990 roku, kiedy zaczęło kruszyć się radzieckie imperium, ówczesny przywódca ZSRR Michaił Gorbaczow oficjalnie przyznał, że za zbrodnię katyńską odpowiada NKWD. W 1992 roku, prezydent Rosji Borys Jelcyn wyraził zgodę na przekazanie Polsce tajnych dokumentów dotyczących zbrodni i na częściowe otwarcie dla polskich historyków rosyjskich archiwów.
15. 30 listopada 2004 roku Instytut Pamięci Narodowej wszczął polskie śledztwo w sprawie zbrodni katyńskiej. 5 marca 2005 roku Naczelna Prokuratura Federacji Rosyjskiej poinformowała o zamknięciu swojego śledztwa i oficjalnie ogłosiła, że mord dokonany na polskich oficerach to przestępstwo pospolite, które uległo przedawnieniu i ``nie ma podstaw do uznania zbrodni katyńskiej za zbrodnię ludobójstwa`. Stoi za tym, jak się powszechnie uważa obawa pozwów o odszkodowania ze strony rodzin pomordowanych, które w obliczu takiego stanowiska rosyjskiego sądu zwróciły się do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu o zajęcie stanowiska w sprawie haniebnej zbrodni. W 2000 roku otwarto oficjalnie trzy cmentarze zgładzonych polskich oficerów. W Charkowie w czerwcu. W Katyniu, w lipcu oraz w Miednoje we wrześniu.
Link do prezentacji https://www.emaze.com/@AFOOROWF/historia-bez-ostatniego-rozdziay'
